مهرسا

 به عزيز دلم مهرسا  عزيز تر از جانم دختر نازنينم، مي دونم كه خيلي وقت شده كه به وبلاگت، خونه خاطرات دو نفرمون نتونستم رسيدگي كنم واين هم فقط و فقط بخاطر مشغله زيادمه و اينكه سعي ميكنم همه وقتم رو براي باهم بودنمون صرف كنم، عزيزم باورم نميشه اينقدر زود اين روزا گذشته و دختر كوچولوي من واسه خودش خانمي شده...الهي قربونت برم گاهي شبا وقتي خوابي بار ها و بارها ميام صورت ماهت رو مي بوسم و از بوسيدنت سير نميشم ،  باورم نميشه اين فرشته ناز و مهربون كه الان علي رقم ميل باطنيش سعي ميكنه با تنهايي خوابيدن تو اتاقش خودشو بزرگ جلوه بده همون ني ني كوچولوي قرمزه خودمه كه نمي تونست شير بخوره و من از ترس گرسنه موندنش گريه ميكردم، الان عر...